Eetcafé Rekken gaat op de Duitse toer

Maria Karnebeek, Wilhelmien Winkelhorst en Wolf Volkmann (vlnr) bij Grens Oldenkotte. Foto: PvdV

Eetcafé Rekken gaat op de Duitse toer

ma 19 sep, 15:35 Maatschappij

Wat je van ver haalt, is lekker!

Door Peter van de Vondervoort

REKKEN – Een Nederlands spreekwoord zegt: “Wat je van ver haalt, is lekker’. De betekenis is, dat als iets van ver komt, het vast veel moeite gekost heeft om het te krijgen. En dan zal het wel bijzonder en lekker zijn. Benieuwd of die vlieger ook bij Eetcafé Rekken opgaat, want bij het 4-oktober-diner worden Duitse gerechten op tafel gezet.

De overstap naar Duisland is niet groot, want Rekken is via de grensovergang Oldenkotte verbonden met het gebied ‘aover den paol’. Eens per jaar laat het dahliacorso de Oldenkotse buren genieten, eens in de drie jaar (zoals in 2022) trekt de optocht zelfs door de straten van Vreden. We hebben Eetcafé-deelnemers Maria Karnebeek, Wilhelmien Winkelhorst-Karnebeek en Wolf Volkmann uitgenodigd, om te praten over (eet)verschillen tussen Duitsland en Nederland.

Even voorstellen
De liefde brengt Maria Karnebeek (1958) naar Nederland. ”In 1980 ben ik door Jos officieel ingevoerd. Dat is deels letterlijk zo, want ik moest de meegenomen uitzet bij de Oldenkotse grens opgeven waarna deze werd afgestempeld. Ik woonde net over de grens en leerde op 14-jarige leeftijd Jos kennen bij het voormalige café Hagens in Rekken. Aan vaderskant hebben we wat met Nederlanders. Een tante van mijn vader, een zus en zijn dochter, drie generaties dus, zijn ‘oaver den poal’ getrouwd. Mijn man Jos overleed ruim een jaar geleden heel plotseling. We hebben drie kinderen, Marijke, Bianca en Kevin.”
Maria was in Duitsland Wirtschafterin en heeft in de grootkeuken gewerkt. Nu werkt ze enkele dagen per week als huishoudelijke hulp bij bejaarden. Maria heeft haar sporen verdiend in het vrijwilligersleven. In 2020 werd ze hiervoor onderscheiden als lid in de Orde van Oranje-Nassau.

Pruusse
Ook Wolf Volkmann (1944) is ’n Pruusse. Hij werd geboren in Burscheid en begon op zijn veertiende in Keulen als leerling-kok. In tien jaar leerde hij het keukenvak door seizoensgebonden van werkadres te wisselen, van Schotland tot Zwitserland. In Düsseldorf leerde hij zijn vrouw Dorien kennen, die daar werkte als receptioniste. Samen namen ze in Beek, gemeente Montferland, een hotel-pension over. Ze verkochten dat tien jaar later in 1978 om in Doriens geboorteplaats Holten een hotel-restaurant over te nemen. Na weer tien jaar verkochten ze dit ook. “Beek werd uit weelde verkocht, Holten uit armoede”.
Wolf ging als Hoofd Voeding aan de slag bij een zorginstelling in Goor. Vanwege de mooie en goedkopere omgeving kochten hij en Dorien in 1999 een huis in Rekken. Het paar heeft twee kinderen, Christian en Marlies en er kwamen  drie kleinkinderen. In 2003 overleed Dorien plotseling, in 2011 ging Wolf met pensioen. Maar sinds 2018 is hij met Marco Tuinstra de hoofdkok van Eetcafé Rekken.

Hout
Wilhelmien Winkelhorst-Karnebeek (1935) is geboren in Mariënvelde in de Achterhoek. Ze heeft samen met haar man Theo te Bulte een houtbedrijf gehad in Groenlo en daar twintig jaar gewoond. Naast haar gezin werkte ze op het kantoor van het bedrijf. Daarna trokken ze naar Rekken waar ze tegenover de kerk op ’t Kip hun houthandel voortzetten. Haar man Theo overleed in 1995. Ze heeft met haar nieuwe man Anton Winkelhorst nog negen jaar op de Zonderkamp gewoond. Na zijn overlijden trok ze in 2007 naar de Duitse plaats Vreden, nabij haar zoons Richard en Gerie. Wilhelmien is oma van vier kleinkinderen.

Acht verschillen tussen Nederland en Duitsland
1. Prijzen – Duitsland is op veel gebieden goedkoper dan Nederland, vooral ook de restaurants. Hoe komt dat? Wolf: “Als het chique restaurants betreft, zal dat verschil niet zo groot zijn. Maar bij familiebedrijven en formules waar restaurants er ook nog een slagerij bij hebben, wordt bespaard op de loonkosten en zal niet alles opgegeven worden aan de belasting. De kwaliteit van het gebodene lijdt daar niet onder.
2. Pinnen – Waar je in Nederland intussen ook in de voetbalkantine met pin/chip kan betalen vragen ze in Duitsland ook in grotere restaurants nog vaak om cash. Wolf: “De Duitser ziet contant geld als ‘echt geld’. Met pinnen kun je minder goed onderhands betalen.”
3. Regels – Wolf: “Waar ik persoonlijk erg van kan genieten, is dat je in veel Duitse steden mag drinken op straat. Dit zorgt zeker in de zomer voor veel gezelligheid, zoals in Berlijn. In Nederland kun je een boete voor krijgen.“
4. Verjaardag – Een grappig verschil tussen Duitsland en Nederland is dat je in Duitsland alleen de jarige feliciteert en niet zijn of haar familie.
5. Cultuur – Duitsers zijn iets afstandelijker en zakelijker. Wij Nederlanders zijn vrij direct en stellen ook snel een persoonlijke vraag of kiezen er automatisch voor om iemand te tutoyeren. In Duitsland is dat niet zo snel het geval. Het is verstandig om onbekende mensen eerst met ‘Sie’ in plaats van ‘Du’ aanspreekt. Overigens: ook bij onze Oosterburen verschuift dit en worden ze net als Nederlanders wat ‘locker’.
6. Supermarkt – Het lekkere luchtige brood hebben ze in Duitsland niet, dat is daar veel zwaarder. In een supermarkt zijn er meer broodsoorten en meer keuze in soorten vleesbeleg. Er is minder keus in soorten zoet broodbeleg en minder kant-en-klaar pakjes (zoals Wereldgerechten). Hier meer snoepsoorten.
7. Humor – Duitsers hebben een ander soort humor. De sarcastische, donkere humor die veel Nederlanders hebben valt niet altijd even goed in Duitsland. Pas dus wel even op voordat een harde grap maakt.
8. Drinkgewoonten – Duitsers proosten graag bij elk alcoholisch drankje opnieuw, daar moet je wel eventjes aan wennen. Ze drinken in Duitsland overigens flink wat meer dan in Nederland. In Nederland begint elke bezigheid met een kopje koffie. In Duitsland is er geen koffie, ook niet tijdens pauzes. Als je dat wilt, moet je de koffie meebrengen.

Terug naar de Heimat
Wolf: ”In Holten heb ik veel voetstappen liggen, met Duitsland heb ik niks. Toen ik met Dorien in Nederland ging wonen, ging er een wereld voor me open. Duitsland was op dat moment heel conservatief.” Maria: “Zowel ik als mijn kinderen hebben niets met Duitsland. Ik viel daar toen al uit de toon door mijn directheid.” Wilhelmien: “Ik woon sinds 15 jaar in het Duitse Vreden vanwege mijn zoons, maar ik spreek de Duitse taal niet. Dat is wel eens lastig. Gelukkig staat de Rekkense gemeenschap regelmatig paraat om me op te halen, zoals voor het Eetcafé. Aangezien ik sinds kort niet meer mag autorijden, ben ik daar heel dankbaar voor.”

Het volgende diner is op dinsdag 4 oktober in Den Hof. Inloop vanaf 17.30 uur, maaltijd om 18.00 uur. Opgave bij Alie Sieben, tel. 0545-431656 of e-mail aliesieben@hotmail.com. Er is een wachtlijst. Wie zich aanmeldt krijgt nu alleen een uitnodiging als er iemand uitvalt maar is bij het eerstvolgende diner zeker aan de beurt.

1980 Jos Karnebeek voert bij grensplaats Oldenkotte zijn Maria in

 

 

Bovenstaand artikel is digitaal verschenen op www.achterhoeknieuwseibergenneede.nl