Peek en Winkelhorst: smaakmakers van de ‘Slemphutterweg’

Bennie Peek (l.) en Jan Winkelhorst met zijn Schwarzwälder Fuchsen Hester en Lenie

Eetcafé Rekken probeert maandelijks zo seizoensgebonden en biologisch mogelijk te koken. Twee gasten, Benny Peek en Jan Winkelhorst, doen niet anders. Deze vrienden uit de Rekkense dahliabuurt Slemphutterweg eten thuis puur natuur en van ‘kop tot staart’.

Door Peter van de Vondervoort

Of ze echte Rekkenaren zijn? Beiden in koor: “Nee!” Benny (72) komt ‘oet Grolle’ en Jan (69) woont aan de Meeldijk en dat hoort onder Eibergen. Ze zijn echter wel op Rekken gericht en zitten samen bij dahlia-wagengroep Slemphutterweg. Op hobbygebied hebben ze veel gemeen, maar er is ook wederzijds begrip omdat beiden hun vrouw verloren. Benny moest in 2012 afscheid nemen van Wilma en Jan verloor in 2019 Ineke. Raakvlakken zijn verder hun beider liefde voor paardenfokken, houtbewerking en dahlia’s kweken. Lachend noemen ze in koor ook ‘sporten’. Dat blijkt kaarten te zijn, kruisjassen en solo. Hun vijfmans kaartploeg gaat binnenkort de verliezerskas opmaken, waarbij Benny schalks opmerkt hiervan de grootste sponsor te zijn.

Praktisch ingesteld

Benny verdiende aanvankelijk de kost met varkenshouden, maar toen daar geen droog brood meer in te verdienen viel, stapte hij over op houtbewerking. Hij maakte alles wat je kunt bedenken, wel meest praktisch van aard zoals kasten, tafels of tuinhekken. Vanuit zijn eenmans klussenbedrijf werkte hij veel in Duitsland om daar beurzen op te bouwen. Soms nam hij dan Wilma mee zodat het ook een uitje was. Bij het klussen aan zijn woning kwam hij lelijk ten val en brak een been, reden waarom hij nu met een stok loopt.

Jan is geboren en getogen aan de Meeldijk. De toegangsweg, vroeger een doorgaande zandweg, is met een eigen naambord verheven tot Winkelhorster Strasse. Jan begon zijn carrière bij Mueller Europa waar hij 15 jaar bij de technische dienst zat. Daarna hield hij tot 2003 fokzeugen, tot hij na een afbouwregeling als medewerker bouw bij aannemersbedrijf Kormelink-Rietmolen belandde. Nu werkt hij als gepensioneerd vakman nog drie dagen in de week bij bouwbedrijf Rob Spikker uit Eibergen. “In veel dingen ben ik een doe-het-zelver. Ik bewerk de grond, zaai graan en heb intussen een heel tweedehands wagenpark om dat dan te verwerken. Van maaien met een zelfbinder of combine tot aan het zelf dorsen. Daar waar Benny zijn kookkunsten vooral binnen uitvoert, ben ik meer een ‘boetenmens’.”

Samen optrekken

Wat betreft Eetcafé Rekken neemt Benny al bijna vanaf het begin in 2018 deel. Na het overlijden van Ineke nam hij Jan een keer mee. Een gezamenlijke hobby is het telen van dahlia’s aan de Meeldijk. Dit voorjaar kochten ze in het westen nog verschillende soorten dahlia’s. Ze willen er een pluktuin van maken, waarbij een vrije gift volstaat. Benny levert ook nog de knollen voor de wagengroepen en de tweejaarlijkse dahliatuin bij de Piepermolen.

Beoordeling jubileumdiner

Benny: “De pastinaaksoep was lekker. We kregen die soep al ooit eerder opgediend. Sinds die tijd doe ik ook pastinaak in de erwtensoep, dat maakt de soep wat zoeter. En de Irish Stew?  Jan: “Dat is mijn kostje, al had het van mij wel wat pittiger gemogen. En dan met  schapenvlees. Benny: “De appelcompote vond ik top!” Jan: ”Het nagerecht net zo, met dat vuurwerk! Maar vooraf vijf minuten de ogen dichtdoen vond ik teveel gevraagd. Goed bedoeld allemaal, de sfeer was er in ieder geval niet minder om.”

Andere Rekkenaren ontmoeten

Benny: “Om die reden zitten Jan en ik ook niet altijd bij elkaar en wisselen we wel eens van tafel. Ik zit ook graag aan de eettafel met jongeren zoals Jochem Odink en Kim. Of we alles lusten? Jan: “Ik vind alles lekker.” Benny: “Ik houd niet van mierezoet, zoals meringue of schuimgebak. Wat mij betreft mag een gerecht liever wat aan de zurige kant zijn.”

Palingsoep en eigen scharrelvarkens 

Over Benny gaat het verhaal dat hij ooit palingsoep kookte.  Benny: “Ik kreeg van Martin Wegdam een kilo gerookte paling. Van de graten en de huid trok ik een buitengewoon lekker soepje. Wat betreft koken ben ik leergierig. Ik zoek op internet recepten en kook meerdere porties. Wat over is gaat in de vriezer. Als Bourgondiër eet ik meer dan goed voor me is. Nu ben ik aan het lijnen, want doordat ik slecht ter been ben verbrand ik te weinig calorieën.”  Jan: “Benny brengt regelmatig diverse gerechten zoals soep voor me mee en hij neemt dan eieren mee terug.  Wat betreft koken sta ik wel mijn mannetje, al ben ik niet zo’n kok als Benny. Ik heb een groentetuin en houd scharrelvarkens voor de slacht.  Daarvan krijgt ook Benny zijn deel. We laten die Piétrain varkens in Zieuwent slachten en verwerken thuis de stukken. Van kop tot staart, alles gebruiken we.”

 

Paardenliefhebbers

De beide heren delen nog een liefhebberij: paarden houden. Benny: ‘Ik had in het verleden een Belgische knol, of te wel een koudbloed trekpaard. Ik had daar een mooi veulen bij en Jan nam daar een optie op en zo is het gekomen. Mijn eigen paard Eva is nu twintig jaar, een respectabele leeftijd. Door corona hebben we haar niet zo vaak ingespannen. Zo’n paard moet wel werken om in conditie te blijven. Dat geldt trouwens ook voor mezelf,” zegt hij lachend. Jan: “Ik heb nu twee Schwarzwälder Fuchsen. Dat is een rij- en trekpaard, wat oorspronkelijk uit Beieren komt.”

Hongaarse goulashsoep

Nog een kooktip voor de koks van het Eetcafé? Benny: “Ik zou nog wel eens een echte Hongaarse goulashsoep geserveerd willen zien. Met rundvlees, geroosterde paprika en tomaat. Als ze me vragen, wil ik wel eenmalig als gastkok optreden!”